Prezentujemy dalszy ciąg poradnika edukacyjnego autorstwa Moniki Dreger, opublikowanego przez Instytut Psychologii i Psychoterapii. Dziś o tym, czym i na czym polega terapia par i terapia rodzinna. Przypominamy, że poradnik można pobrać bezpłatnie na Parku Psychologii lub na stronie IPiP.
Terapia par
Nie trzeba być formalnie małżeństwem, aby skorzystać z terapii par. Nie ma znaczenia także staż bycia w związku czy płeć partnerów. Podstawowym warunkiem uczestniczenia w terapii par jest gotowość do pracy i zmian obu stron. Nie wolno zapominać, że terapia jest procesem dobrowolnym i nie można zmusić nikogo do uczestniczenia w psychoterapii.
W sesjach uczestniczą obie strony, chyba że zostanie ustalone, że jedno lub kilka spotkań odbywać się będzie oddzielnie. Na spotkania indywidualne zawsze muszą zgodzić się obie strony. Dla efektywności pracy, w razie potrzeby może zostać zaproponowana równolegle terapia indywidualna dla jednego lub obu partnerów. W takiej sytuacji terapia indywidualna prowadzona jest przez innego psychoterapeutę, a spotkania dla par mogą odbywać się rzadziej, aby była przestrzeń dla pracy indywidualnej.
Szczególnie ważna w terapii par jest neutralność psychoterapeuty. Żadna ze stron nie może czuć nierównowagi czy stronniczości terapeuty. Terapeuta nie wchodzi w koalicje. Terapia par nie polega także na zmianie tylko jednej ze stron , to praca wspólna obu partnerów. Terapia par może być prowadzona przez dwóch terapeutów. Optymalna jest wtedy „mieszana” para psychoterapeutów –kobieta i mężczyzna.
Terapia rodzinna
Terapia rodzinna polecana jest szczególnie w sytuacji problemów wychowawczych lub zdrowotnych dziecka (np. ADHD, zaburzenia odżywiania, uzależnienia). Często aby zmienić relacje rodzinne potrzebne jest zaangażowanie wszystkich członków rodziny. Zrozumienie przez dorosłych, jak ich zachowanie wpływa na zachowanie dziecka. Terapia to okazja do zrozumienia osób bliskich, zmiany sposobów funkcjonowania, okazywania uczuć, wspierania się czy poprawy komunikacji.
Terapeuta pilnuje, aby dziecko lub dzieci nie stały się jedynymi delegatami problemów rodzinnych i aby praca nie skupiała się jedynie na zmianie zachowania dziecka. Często terapia indywidualna dziecka czy nastolatka wspierana jest terapią rodzinną. Terapia rodzinna prowadzona jest przez jednego lub dwóch terapeutów(szczególnie gdy rodzina jest liczna), którzy powinni zostać bezstronni i niezaangażowani po żadnej ze stron. Terapia może zacząć się od spotkania z całą rodziną lub tylko z rodzicami, a potem ustalony jest harmonogram spotkań. Równolegle terapia rodzinna może być wspierana przez terapię par lub indywidualną (zawsze z innym terapeutą).
